where now?

Wiesz, że ‘ nie na takie loty krojono nam skrzydła’? Musimy się wzbić ponad to. I wiem, że wątpisz, ja też. Cholernie za często.  I za każdym razem gdy zaczynam te swoje ciche  paranoje , te wewnętrzne małe wybuchy autodestrukcji, gdy coś we mnie pęka, tam w środku, zalewa mnie  fala zwątpienia. Nigdy nie przerodziła się ona w sztorm, nigdy mnie nie porwała – wydaje mi się, że załoga na moim życiowym okręcie zna się na swojej robocie bo zawsze potrafi wyprowadzić mnie na właściwy kurs. 

Sama ( z moją orientacją w terenie)  byłabym już pewnie dawno wrakiem na dnie jakiegoś płytkiego bajorka. 

Ahoooj załogo!